Programma

Samenvatting lezing 
Ik weet nog niet of ik wil of kan buigen of misschien zelfs wel de voorkeur geef aan barsten. Misschien vind ik wel dat degenen die willen dat ik buig, zelf kunnen barsten
Als je kunt buigen zonder te barsten, dan ben je per definitie flexibel, sommigen zouden misschien zelfs zeggen dat je in dat geval met alle winden meewaait.
Als we over patiënt-veiligheid praten, kunnen of willen we het ons dan veroorloven om flexibel te zijn … ?

Met betrekking tot patiënt-veiligheid zouden we ons misschien eens moeten afvragen hoe je in een situatie van buigen of barsten (een situatie van patient-ONveiligheid) terecht komt. Die vraag hoop ik (in ieder geval gedeeltelijk) te beantwoorden tijdens mijn presentatie op dit LVO congres.

Toehoorders wordt met klem gevraagd om tijdens deze presentatie hun mobiele telefoon mee te nemen en te gebruiken. Tevens vragen wij u voorafgaand te reageren op onderstaande stellingen: reacties kunt u mailen naar: d.schuurmans@congresscare.com 

Reacties op bovenstaande stellingen mogen gemaild worden

• Bijna 42 jaar ervaring in de gezondheidszorg c.q. de gezondheidszorg gerelateerde industrie
• In September 1978 gestart met de (inservice) opleiding tot Verpleegkundige-A in het Maasziekenhuis te Boxmeer
• Al voordat de opleiding tot Verpleegkundige-A was afgerond werd ik als verpleegkundige op de operatiekamer te werk gesteld.
• In 1982 de opleiding tot Operatie-assistent chirurgie gestart aan de HAN in samenwerking met het Maasziekenhuis in Boxmeer en het Canisius-Wilhelmina ziekenhuis in Nijmegen
• Van 1985 tot 1990 als operatie-assistent en praktijkbegeleider gewerkt in het Academisch Ziekenhuis Maastricht en als docent Operatieve Zorg en Technieken aan de opleiding voor Operatie-assistenten aan de (toen nog) Hogeschool Heerlen
• In 1991 werd de eerste graads docenten opleiding HGZO/WVC aan de VU (Amsterdam afgesloten)
• Van 1990 tot 1995 als operatie-assistent en praktijkbegeleider gewerkt in het Rijnstate ziekenhuis te Arnhem en als docent Operatieve Zorg en Technieken aan de opleiding voor Operatie-assistenten aan de Hogeschool Arnhem Nijmegen
• Van 1995 tot 1997 gewerkt als operatie-assistent in de Sint Maartenskliniek te Nijmegen
• In november 1997 de overstap gemaakt naar 3M Medical Europa, Middle East en Afrika (EMEA) waar ik na verschillende functies bekleed te hebben, nu nog steeds werk als Manager “Clinical and Scientific Affairs & Education”
• In mijn werk reis ik door de hele regio (en ook vaak daarbuiten) en ben ik bijna voortdurend in contact met operatie-assistenten en andere “gezondheidszorg professionals” over de hele wereld. Mijn speciale inbteresse gaat uit naar patientveiligheid in het algemeen en infectiepreventie in het bijzonder
• Ik ben als expert-lid verbonden aan verschillende NEN-CEN en ISO werkgroepen en ben voorzitter van de CEN werkgroep die zich bezighoudt met de Europese standaard EN14683 voor chirurgische maskers.
• Onlangs heb ik op Linkedin een tweetal artikelen gepubliceerd: https://www.linkedin.com/in/geert-driessen-3975687/detail/recent-activity/posts/
• Het presenteren voor grotere groepen is waarschijnlijk een van mijn grootste hobby’s

Samenvatting voordracht 
Tumoren in het hoofd-hals gebied komen relatief weinig voor. Op grond van aantallen nemen ze de 8^e plaats in met een incidentie tussen de 2-4% van alle voorkomende tumoren. Toch zijn er jaarlijks ongeveer 1500 nieuwe patienten bij wie de diagnose hoofd-hals tumor wordt gediagnosticeerd. Behandeling geschiedt in Nederland in 11 centra verspreid over het land. Er zal worden ingegaan op hoe de behandelketens zijn georganiseerd, aan welke kwaliteitscriteria moet worden voldaan, hoe de screening verloopt, het behandelvoorstel tot stand komt en de behandeling wordt uitgevoerd.

Chirurgie van tumor en hals, radiotherapie, chemotherapie en immunotherapie hebben allen eigen negatieve effecten. Er is veel aandacht voor functionaliteit en esthetiek bij curatieve behandeling en best supportive care bij de palliatieve behandelingen. We laten de patienten niet barsten.

Dr. Theo J.M. Hoppenreijs, studeerde tandheelkunde en geneeskunde aan de Radboud universiteit te Nijmegen. Ook de promotie en de opleiding in de Mondziekten, Kaak- en Aangezichtchirurgie zijn afgerond in Nijmegen. Na een korte tijd als staflid in het Radboudziekenhuis te hebben gewerkt is hij in 1993 overgestapt naar het Rijnstate ziekenhuis te Arnhem. Een van de aandachtsgebieden is de hoofd hals oncologie. Sedert 2000 erkend als MKA-chirurg-oncoloog en deel uitmakend van de werkgroep hoofd-hals oncologie Arnhem/Nijmegen. Daarnaast ook lid van de huid oncologische hoofd hals werkgroep. Er is bijzondere interesse en aandacht voor de functionaliteit en esthetiek na de chirurgische behandeling van patienten.

Samenvatting voordracht
Huidsubstituten worden inmiddels al enkele decennia gebruikt bij de chirurgische behandeling van acute brandwonden, en ook bij reconstructieve operaties voor litteken reconstructies.

Hoewel er aantoonbaar een blijvende verbetering van de kwaliteit van de littekens optreedt, is verdere verbetering nog steeds gewenst. Regeneratieve geneeskunde, ofwel Tissue Engineering, zou hierin een rol kunnen spelen.

Wij hebben in de loop van de jaren veel onderzoek gedaan naar de toepassing van cellen in huidsubstituten. Dit heeft oa geleid tot het klinisch toepassen van gekweekte huidcellen in Matriderm, een lederhuidstubstituut, bij patienten met brandwonden. Deze wonden waren sneller genezen en genazen ook met een betere kwaliteit. Op grond hiervan zijn we dit construct nu verder aan het ontwikkelen.

Professor Dr. Esther Middelkoop studeerde chemie aan de Universiteit van Utrecht.  In 1992 startte zij met onderzoek naar huidvervangende materialen. Dit leidde tot een groot aantal nieuwe studies op het gebied van huidsubstituten, wondgenezing en litteken behandeling, dat oa. tot publicatie van 18 proefschriften heeft geleid.

Esther Middelkoop is directeur van de Vereniging Samenwerkende Brandwondencentra, waarin het onderzoek van de drie Nederlandse Brandwondencentra is gebundeld. Zij is tevens hoogleraar ‘Huidregeneratie en Wondgenezing’ ingesteld door het Rode Kruis Ziekenhuis, en gevestigd bij de afdeling Plastische, Reconstructieve en Handchirurgie van de Amsterdam Universitair Medische Centra, locatie VUmc.  De aandachtspunten van haar onderzoek zijn Tissue Engineering, littekebehandeling en antibacteriele therapie. Zij is lid van diverse wetenschappelijke verenigingen, editor van Wound Repair & Regeneration en bestuurslid van de Global Scar Society.

Samenvatting lezing
De robot geassisteerde chirurgie heeft inmiddels een zekere plek verkregen binnen enkele specialismen, zoals de Urologie waar het niet meer is weg te denken.
Binnen de andere specialismen worden de indicatie gebieden actief geëxploreerd, waarbij de voordelen van robotchirurgie zich nog moeten bewijzen ten opzichte van standaard ingrepen.
In de hoofdhals chirurgie zijn er enkele toepassingen, waarbij het gebruik van de DaVinci robot mogelijkheden geeft voor minder invasieve ingrepen en remote acces benaderingen.
Tijdens deze voordracht zult u kennis maken met de mogelijk waardevolle toepassingen van robot geassisteerde chirurgie binnen de hoofdhals chirurgie. De intra-operatieve technische aspecten zullen worden besproken alsmede de voor- en nadelen. 

Drs. W.H. Schreuder is MKA-chirurg/Hoofdhals chirurg en is werkzaam in het Amsterdam UMC (lokatie AMC) en Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis/Nederlands Kanker Instituut.

Hij heeft de opleiding tot MKA-chirurg gevolgd in het Amsterdam UMC, waarna hij een tweejarig fellowship in de Hoofdhals Oncologie en Chirurgie heeft afgerond in het Antoni van Leeuwenhoek/ Nederlands Kanker Instituut. Vervolgens heeft hij 1 jaar als fellow gewerkt op de afdeling Hoofdhals Chirurgie en Oncologie van het AC Camargo Cancer Center in Sao Paulo. Tevens was hij research fellow in het Skeletal Biology Reseach Center van het Massachusetts General Hospital in Boston. 

In de dagelijkse praktijk houdt hij zich voornamelijk bezig met behandeling van benigne en maligne pathologie in het hoofdhalsgebied, inclusief reconstructieve hoofdhals-chirurgie en robot-geassisteerde chirurgie.  Hij heeft een speciale interesse voor bot- en weke delen tumoren. Hij is lid van de Nederlandse Commissie voor Beentumoren en Sarcoom Tumorwerkgroep in het Antoni van Leeuwenhoek. 

Samenvatting voordracht 
Robot chirurgie is jarenlang synoniem geweest met het da Vinci systeem, welke een monopolie positie had. In 2017 werd de Senhance robot van Transenterix door de FDA goedgekeurd voor commercieel gebruik. Senhance is een digitaal laparoscopie platform, met enkele unieke kenmerken zoals 3D camera eye tracking en haptische feedback. Het Máxima MC in Veldhoven is sinds november 2018 het enige ziekenhuis in Nederland dat met deze operatierobot werkt. In deze sessie zullen wij u nader kennis laten maken met dit nieuw type operatie robot, en onze ervaringen als chirurgen en operatie assistente met u delen.

Dr. Sjors F.P.J. Coppus studeerde geneeskunde te Maastricht. De opleiding tot gynaecoloog werd in het Maxima MC en MUMC+ doorlopen. Hij promoveerde aan de universiteit van Amsterdam. Van 2013-2018 was hij staflid in het Radboudumc te Nijmegen, waarna hij terugkeerde naar het Maxima om aldaar de minimaal invasieve chirurgie, robot chirurgie en diepe endometriose chirurgie verder uit te bouwen.

Lisa Jongerius is operatie assistente binnen het Senhance team van het Maxima MC en vanaf het allereerste begin betrokken bij de implementatie van deze nieuwe techniek.

George van der Schelling, sinds 1997 chirurg in het Amphia ziekenhuis te Breda. Al meer dan 8 jaar doen we Robot ingrepen, voornamelijk colorectaal, maar ook middenrif breuken, bijnieren, alvleesklier en buikwand chirurgie. Het Amphia is een epicentrum voor colorectale Robot chirurgie. Het Amphia Robot Team traint al jaren teams in binnen- en buitenland. Robot chirurgie is niet meer weg te denken uit onze praktijk en biedt vele voordelen voor de patiënt, maar ook voor de chirurg en assisterende. In een vogelvlucht komen al deze aspecten aan bod.

Waarom zou u opnieuw het wiel uitvinden? Iedereen maakt onderwijs om te komen tot de zelfde  eindtermen, iedereen schrijft voor dezelfde operaties protocollen en ontwerpt mogelijk ook nog eens dezelfde E-modules.

Sla met ons de handen in één! Wat kunnen we met elkaar delen?
Hierbij leren we van het landelijk project SAMEN hbo Verpleegkunde waarin 17 Bachelor verpleegkunde opleidingen dit al doen! Het landelijk project SAMEN hbo Verpleegkunde heeft zichzelf als doel gesteld om een platform (https://hbo-vpk.wikiwijs.nl/) op te zetten om leermaterialen open op te delen en daarnaast een actieve community op te zetten waarop docenten/verpleegkundigen en studenten gemakkelijk met elkaar in contact kunnen komen (https://hbovpk.nl/welcome).

Ziet u mogelijkheden? Wil je hierin meedenken of participeren?

Kom naar deze sessie en praat mee en ben een onderdeel van deze mooie aftrap!

Sharing is also caring!

Erik Luijendijk is als advocaat verbonden aan KBS Advocaten N.V. in Utrecht. Hij houdt zich bezig met vraagstukken op het snijvlak van het ondernemings-, privacy- en gezondheidsrecht.

Dhr. C. Widdershoven, Arts-assistent, De Jonge Dokter

In dit VAKwerk is onderzocht hoe het huidige classificatiesysteem voor spoedsectio’s, gehanteerd op de operatiekamer van het VUmc, aangepast kan worden om meer duidelijkheid te creëren voor operatieassistenten.

Uit enquêtes afgenomen bij operatieassistenten werkzaam in het VUmc, blijkt het huidige vier-categorie classificatiesysteem onduidelijk te zijn. Het systeem schiet tekort in helderheid betreft mate van spoed en operatie-indicatie van een aangemelde spoedsectio. Daarnaast ervaren de operatieassistenten vaak verschil tussen de verwachtte en daadwerkelijke tijd tussen de aangemelde spoedklasse en aankomsttijd van de patiënt op OK.

Een nieuw spoedclassificatiesysteem, of aanpassingen in het huidige systeem, moeten de operatieassistenten in staat stellen nog steeds op tijd gereed te zijn voor de ingreep, aldus de gynaecologen van het VUmc. Daarnaast eist de overheid, wanneer noodzakelijk, dertig minuten na het aanmelden van de spoedsectio te kunnen starten met de operatie. Vanuit deze eis beveelt de Federatie Medisch Specialisten aan de Decision-to-Delivery Interval (DDI) te vermelden aan het OK-team bij het aanmelden van een spoedsectio.

Er zijn drie alternatieve spoedclassificatiesystemen onderzocht: het ‘noodknopsysteem’, het ‘bloedspoedsysteem’ en het ‘drie-categoriesysteem’. Er is gekeken in hoeverre de alternatieve systemen de knelpunten van het huidige spoedclassificatiesysteem oplossen en in hoeverre zij voldoen aan de eisen gesteld vanuit de gynaecologie en de overheid. Het ‘drie-categoriesysteem’ komt het beste naar voren: drie van de vier knelpunten worden met invoering van dit spoedclassificatiesysteem opgelost en er wordt voldaan aan alle eisen van de gynaecologie en de overheid.

Bij verdere interpretatie van de resultaten blijkt dat vooral eenduidige en heldere communicatie van belang is bij spoedoperaties. Wanneer het huidige vier-categorie gehanteerd blijft en zowel de DDI als operatie-indicatie standaard vermeld worden bij het aanmelden van een spoedsectio, kunnen alle knelpunten worden opgelost en wordt aan alle eisen voldaan.

De bewering dat diathermische rook bij een open chirurgische procedure schadelijk is, heeft een aanleiding gegeven om de schadelijkheid van deze rook in laparoscopische setting te onderzoeken en welke gevolgen dit heeft voor patiënten. Tevens is het relevant om te achterhalen wat de efficiëntste interventie is om het probleem te ondervangen

Het Maastricht Universitair Medisch Centrum+ (MUMC+) is als level één traumacentrum van de traumaregio Limburg aangewezen. Hierbij wordt gestreefd om 90% van alle (multi)trauma patiënten primair aan dit traumacentrum aan te bieden. Hierdoor dienen meer primaire trauma’s in het MUMC+ behandeld te worden dan voorheen.

Om de kwaliteit van zorg te waarborgen, dienen de medewerkers van de Operatieve Geneeskunde Afdeling te Maastricht Universitair Medisch Centrum+ voorbereid te worden op het opvangen van het aantal (multi)trauma patiënten. Om deze reden werd door de onderzoeksgroep een pilot, gericht op simulatieonderwijs, uitgevoerd op de Operatieve Geneeskunde afdeling. Deze pilot werd opgesteld om te onderzoeken of simulatieonderwijs, gericht op de opvang van een (multi)trauma patiënt, zinvol is.

Wij hebben onderzoek gedaan naar het gebruik van robotchirurgie bij pancreaticoduodenectomie. De belangrijkste conclusie van ons literatuuronderzoek is dat pancreaticoduodenectomie een zeer ingewikkelde operatie is, waarbij robotchirurgie zeker voordelig kan zijn en dat voor een goede uitkomst van deze operatie niet alleen de ervaring van de arts belangrijk is, maar ook van de assistent. In dit kader zijn wij zelf een onderzoek gestart om erachter te komen hoe hierover wordt gedacht door de artsen en operatieassistenten werkzaam met de Da Vinci robot. De belangrijkste conclusies van dit onderzoek zijn dat er behoefte is aan dedicated teams bij robotchirurgische pancreaticoduodenectomie, dat hiervoor meer opleiding is vereist voor de operatieassistenten en dat deze opleiding vooral gericht moet zijn op het instrumenteren en assisteren. Tot slot hebben wij voor deze ingreep een implementatieadvies geschreven voor het Reinier de Graaf gasthuis.

Samenvatting voordracht
Mijn voordracht gaat over drie patiënten met een fractuur en hoe daarmee om te gaan vanuit een forensisch perspectief? Wanneer moet je aan toegebracht letsel denken, hoe werk je de differentiaal diagnose uit en wat doe je als er sprake is van mishandeling.

Prof. Dr. Rick R. van Rijn, is sinds 2003 verbonden aan het Emma Kinderziekenhuis –  Academisch Medisch Centrum Amsterdam verbonden als kinderradioloog. Binnen dit vakgebied heeft hij zich gespecialiseerd in de radiologie van kindermishandeling. Sinds 2010 is heeft hij tevens een part-time aanstelling aan de afdeling Medisch Forensisch Onderzoek van het Nederlands Forensisch Instituut. Hij is sinds de oprichting als bestuurslid betrokken bij het Landelijk Expertise Centrum Kindermishandeling.

Op 1 Juni 2014 is hij vanwege de stichting bevordering leerstoel criminalistiek benoemd tot bijzonder hoogleraar met als leerstoel ‘Forensische Radiologie in het bijzonder de forensische kinderradiologie’. In deze hoedanigheid is hij nauw betrokken bij het Co van Ledden Hulsebosch Centrum, een multidisciplinair wetenschappelijke onderzoeksgroep op het gebied van forensische wetenschap en geneeskunde.

Prof. Dr. Rick R. van Rijn is lid van meerdere editorial boards waaronder Radiology, European Radiology, European Journal of Radiology, Pediatric Radiology, Journal of Forensic Radiology and Imaging en het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde.

Naast patiëntenzorg en radiologische expertise verlening is Prof. Dr. Rick R. van Rijn is betrokken bij forensisch medisch wetenschappelijk onderzoek met name gericht op het gebied van kindermishandeling. Hij is betrokken bij meerdere promotie trajecten.

Naast tientallen internationale voordrachten is Prof. Dr. Rick R. van Rijn mede-auteur van vier boeken en circa 200 wetenschappelijke publicaties.

Volledig curriculum vitae: https://nl.linkedin.com/in/rick-r-van-rijn-ab94641b

Dr. Michel W.J.M. Wouters is chirurg-oncoloog in het Antoni van Leeuwenhoek en voormalig voorzitter van de Stichting Samenwerkende Oncologische Specialismen (SONCOS) en Secretaris Kwaliteit van de Nederlandse Vereniging voor Heelkunde (NVvH). In die functies was hij nauw betrokken bij het tot stand komen van kwaliteitsnormen, die hebben geleid tot een aanzienlijke concentratie van laagvolume hoogrisico operaties in Nederland. Tevens is hij mede-oprichter en hoofd van het Wetenschappelijk bureau van het Dutch Institute for Clinical Auditing (DICA) dat sinds 2010 meer dan 20 landelijke kwaliteitsregistraties beheert. Met de data van meer dan 1 miljoen patiënten behandeld in Nederland, wordt feedback gegeven aan de (chirurgische) vakgroepen over hun resultaten, vergeleken met die van collega’s in andere ziekenhuizen. Onderzoek met deze ‘real world’ data, laat zien dat er mooie resultaten zijn bereikt, maar dat er ook nog veel ruimte is voor verdere verbetering van de chirurgische zorg in Nederland.

Als verpleegkundige, bestuurskundige en veranderkundige opgeleid weet Cathy als geen ander hoe uitdagend het is om ingesleten patronen om te buigen. Ze was als verpleegkundige in opleiding vaak op de OK; ’s morgens als ze ’s middags haar late dienst op de afdeling.

Ze werkte na haar eigen opleiding eerst in het onderwijs en later in het leiderschap. Ze is 20 jaar bestuurder in de zorg geweest; eerst bij de Maartenskliniek, daarna was ze bijna 6 jaar vice-voorzitter van de NZa gevolgd door het bestuurderschap bij het Radboudumc waar ze patiëntenzorg, Kwaliteit en Veiligheid in portefeuille en al snel ook de integrale opgave duurzaamheid. Ze daagt de patiënt en de zorgprofessionals voortdurend uit met de vraag; kan het ook anders, kan het ook ‘groener’?

Twee jaar geleden is ze ZZP-er geworden en wordt ingehuurd door oa het Ministerie van VWS als Kwartiermaker Duurzame Zorg. Ze kwam in 2017 binnen op positie 48 van de top 100 meest duurzame denkers en doeners Trouw. Intussen hebben meer dan 200 mensen/organisaties getekend.

Naast de specialisatie in het thema ‘duurzaamheid’ en de zorg blijft persoonsgerichte zorg haar speerpunt.

OK-assistenten : voor jullie dè grote circulaire uitdaging om de OK te vergroenen!

Transanale totale mesorectale excisie (TaTME) is een vernieuwende techniek om lage rectumtumoren te excideren. Bij deze techniek wordt zowel via de buik als via de anus geopereerd. De techniek, indicaties, voordelen en eerste resultaten worden in deze voordracht besproken

In zijn presentatie zal Bob u meenemen in de VARD procedure. Hierbij zullen de preoperatieve aspecten, te weten de ziekte en de overwegingen over te gaan van medicamenteuze behandeling naar chirurgie eerst aan bod komen. Daarna wordt stapsgewijs de VARD besproken, waarbij duidelijke uitleg over de principes aangevuld wordt met verhelderend beeldmateriaal. De VARD procedure is een elegantere versie van de grote buikoperatie waarbij de benadering totaal anders is. Tot slot zullen kort de nabehandeling postoperatief en de goede resultaten van deze methode besproken worden.

Bob Hollemans studeerde geneeskunde aan de Rijksuniversiteit Groningen. Door zijn interesse voor de chirurgie kreeg hij een ANIOS baan in Tergooi ziekenhuizen Hilversum. Vanuit daar heeft hij een promotie-traject over de lange termijn uitkomsten na invasieve behandeling van geïnfecteerde necrotiserende pancreatitis bij de landelijke Pancreatitis Werkgroep Nederland aangeboden gekregen waaraan drie jaar full time onderzoek is gewijd. Na een tweede klinische jaar bij de chirurgie in het St. Antonius Ziekenhuis is hij in 2018 gestart met de opleiding tot chirurg in Utrecht / Nieuwegein.

Na de opleiding tot chirurg en een promotieonderzoek naar de lange termijn gevolgen van obesitas chirurgie heb ik mij volledig toegelegd op de bariatrische en metabole chirurgie in het Flevoziekenhuis te Almere.

De obesitas chirurgie blijft mij zeer aanspreken omdat het een traject en een operatie betreft waarmee je echt een verschil kan maken in het leven van mensen. De kwaliteit van leven is vaak verminderd bij mensen met extreem overgewicht, onder andere door alle bijkomende ziektes. Door de aanpassingen in levensstijl en de operatie maak ik dagelijks mee dat mensen er enorm op vooruit gaan qua gezondheid, fitheid en levenskwaliteit. De spreekuren waar ik tevreden mensen na de operatie terug zie zijn dan ook de favoriete momenten in mijn werk!

Het gaat echter niet altijd zonder slag of stoot. Er kan zeker sprake zijn van lange termijn complicaties of een gewichtstoename (lang) na de operatie. Over deze onderwerpen, en over de toekomst van de bariatrische chirurgie, zal ik spreken tijdens het 33e LVO congres

Samevatting voordracht:
De ontwikkeling van technologie gaat de laatste jaren erg snel, zo ook in de zorg. Met het oog daar op is er in Enschede 15 jaar geleden een nieuwe studie opgezet: technische geneeskunde. De technische geneeskundige is een medicus met een brede technische achtergrond; ze zijn dé academische schakel tussen arts en techniek. De TG’er is in staat om zeer specifiek en snel de waarde van technologie te onderzoeken en te implementeren in de zorg, en dit volledig aan te passen op de eisen van een bepaalde kliniek of specialist. Ook het ETZ ziekenhuis te Tilburg investeert in het verbeteren van de zorg door veel onderzoek. Door een aantal enthousiaste leden van de chirurgische staff is er een eigen 3D-lab opgezet. Hier zijn alle faciliteiten aanwezig om 3D-printing en 3D-beeldvormende technieken in te kunnen zetten in het traject rondom de behandeling van een patiënt: De 3D-printers kunnen worden ingezet voor de productie van betrouwbare patiënt-specifieke anatomische modellen, en daarnaast is er software beschikbaar om 3D-(holografische)weergaves of om een planning van een ingreep te maken. Deze technieken zijn inzetbaar in de educatie van de patiënt over zijn of haar aandoening, tijdens voorbereiding van en in de keuze van een behandeling en tijdens de ingreep zelf. Daarnaast kan ook onderwijs aan studenten worden verbeterd met deze techniek. Onlangs is er een onderzoek gestart naar de toegevoegde waarde van 3D holografische beeldvorming in de chirurgie. Hoofzaak is in eerste instantie om te kijken naar de bijdrage van een dergelijk systeem voor de classificatie van de ingewikkelde acetabulumfracturen, maar ook op de andere chirurgische vakgebieden zijn er mogelijkheden om deze mooie techniek te gebruiken.

Lisanne Roelofs is in 2013 begonnen met de studie technische geneeskunde aan de UT te Enschede. Na de bachelor is ze verder gegaan met de mastertrack medical imaging en intervention, en heeft zich tijdens de stages gespecialiseerd in de toepassing van 3D-print en -visualisatie technieken. Ze heeft gewerkt aan onderzoeksprojecten op de afdeling chirurgie in verschillende klinieken. Hierbij lag de focus op het gebruik van 3D imaging binnen de traumachirurgie om classificatie en beoordeling van complexe fractuurpatronen te optimaliseren. Op het moment combineert ze technische geneeskunde met reguliere geneeskunde omdat ze tijdens de klinische stages toch merkte een volledig klinisch vak te ambiëren. Tijdens de sessie op het LVO congres zal zij 6 maart namens de onderzoeksgroep in het ETZ Elisabeth te Tilburg vertellen over de studie naar holografische beeldvorming.

Roel Custers is opgeleid tot orthopedisch chirurg in de regio Utrecht (UMC Utrecht, Diakonessenhuis en St Antonius ZKH). Hij is in 2010 gepromoveerd (prof Saris, prof Verbout en prof Dhert) op de behandeling van kraakbeenletsel in de knie (Metal Implants in Treatment of Cartilage Defects), waarvoor hij meerdere onderscheidingen heeft ontvangen. Hij heeft in 2014 een knie fellowship in het UMC Utrecht gedaan en is sinds 6 jaar vast staflid van de afdeling orthopedie.

Hij is werkzaam op de Mobility Clinic Knie van het UMC Utrecht. Hier worden jonge patiënten (<65 jaar) met complexe knieproblemen of complexe patiënten met (eenvoudige) knieproblemen behandeld. Zijn speciale expertise ligt in kraakbeenproblematiek en knie artrose op jonge leeftijd, welke in een multidisciplinair team worden behandeld. Jonge patiënten met knie artrose komen helaas steeds vaker voor en hebben een andere behandeling nodig dan oude patiënten. Dit vraagt om innovatieve behandelingen, zoals kniedistractie.

Ook worden veel patiënten behandeld met complexe sportletsels en patiënten die vanwege complexe klachten elders uitbehandeld zijn. Het UMC Utrecht is een NFU expertise centrum voor osteochondritis dissecans en een NOV expertisecentrum voor kraakbeenletsel.

Samenvatting voordracht:
In deze twintig minuten worden aspecten van de hysteroscopie behandeld die deze ingreep soms zo lastig maken, maar ook voldoening geven, wordt gekeken naar de transitie van de hysteroscopie van de OK naar de POK of polikliniek en worden nieuwe ontwikkelingen voor de komende 5 jaar besproken.

Dries Twijnstra is als gynaecoloog werkzaam in het Leids Universitair Medisch Centrum en heeft als aandachtsgebied minimaal invasieve chirurgie in de brede zin van het woord. Hij doet onderzoek met en naar laparoscopische en hysteroscopische technieken in nauwe samenwerking met de TU Delft, maakt zich sterk voor een goede chirurgische opleiding binnen zijn specialisme en opereert naast ouderwets met stokjes ook nu met de robot (en onderzoekt wat hier de mogelijke voordelen van zijn).

Werkverleden Dr. R.A. Hakvoort 
Opleiding AMC Amsterdam . 2007
2007 Spaarne Ziekenhuis Hoofddorp, gynaecoloog
2011 registratie urogynaecologie
2012 proefschrift “Voiding dysfunction after vaginal prolapse surgery”
2016 urogynaecoloog Martini ziekenhuis
2020 Martini Opleidingscentrum urogynaecologie subspecialisme

Samenvatting voordracht

Jaarlijks worden er in Nederland ongeveer 1400 vrouwen gediagnostiseerd met een ovariumcarcinoom. Helaas komt nog steeds een groot deel van deze vrouwen te overlijden ten gevolge van de ziekte, in 2017 waren dat 1040 patiënten.

De belangrijkste prognostische factor is het FIGO stadium. Patiënten met een laag stadium hebben een 5-jaars overleving van 75-100%. De 5-jaars overleving van patiënten met een hoog stadium bedraagt slechts 20-60%. Helaas wordt de ziekte vaak in een hoog stadium vastgesteld. Het is dus van groot belang dat we blijven proberen de prognose van patiënten met ovariumcarcinoom te verbeteren.

De laatste jaren zijn er nieuwe behandelingsmogelijkheden gekomen, zowel op chirurgisch vlak als ook op het gebied van behandeling met systemische therapie.

In deze presentatie zal ik u een overzicht geven van de verschillende nieuwe behandel modaliteiten. Zowel voor patiënten met een laag stadium (laparoscopische stadiering), als mede voor patiënten met een hoog FIGO stadium (diagnostische laparoscopie, intraperitoneale chemotherapie en HIPEC).

Referenties

• www.cijfersoverkanker.nl
• Richtlijn Ovariumcarcinoom (www.oncoline.nl/ovariumcarcinoom)
• van Driel WJ, et al. Hyperthermic Intraperitoneal Chemotherapy in Ovarian Cancer. N Engl J Med. 2018 Jan 18;378(3):230-240.

• Rutten MJ, et al. Laparoscopy to Predict the Result of Primary Cytoreductive Surgery in Patients With Advanced Ovarian Cancer: A Randomized Controlled Trial. J Clin Oncol. 2017 Feb 20;35(6):613-621.

Mijn naam is Afra Zaal, ik ben op 6 maart toevallig ook jarig, wordt 40 jaar, dus gezellig om op mijn verjaardag een praatje te houden! Ik ben gynaecoloog in het LUMC. Ik ben gepromoveerd in het UMC Utrecht naar onderzoek over baarmoederhalskanker. Mijn opleiding tot gynaecoloog heb ik in het UMC Utrecht, Tweesteden ziekenhuis Tilburg, Meander MC en het AVL afgerond. Nu werk ik als fellow gynaecologische oncologie in het LUMC. Met een gezin met twee jonge kinderen weet ik geen als geen ander dat het af en toe buigen of barsten is in de medische wereld.

Samenvatting voordracht 
De groene OK is een van de duurzaamheidsthema’s in het Radboudumc. De OK beslaat een relatief klein oppervlak van een ziekenhuis, maar is van immens belang voor ziekenhuisinkomsten (tot 50-60% is gerelateerd aan chirurgische interventies). De OK gebruikt een groot deel van de ziekenhuisbronnen (energiewater etc), verbruikt tot 40% van alle dagelijkse voorraden en is verantwoordelijk voor een groot deel van het specifieke ziekenhuisafval.

Verduurzaming van processen op de OK kunnen dan ook snel grote impact hebben op de CO2 voetafdruk van het ziekenhuis en bijdragen aan de klimaatdoelstellingen binnen de medische sector. 

Dat duurzaam niet gepaard hoeft te gaan met stijging van de zorgkosten en zelfs kan leiden tot flinke besparingen, laat Jeroen Meijerink u zien aan de hand van een aantal voorbeelden.

Jeroen Meijerink is hoogleraar innovatieve chirurgie en afdelingshoofd van de operatiekamers in het Radboudumc. Jeroen Meijerink studeerde geneeskunde in Nijmegen. In Maastricht startte hij met een promotietraject en begon in 1991 met de opleiding tot chirurg. Na een jaar postdoc research in New York, vervolgde hij de opleiding in het Catharina ziekenhuis in Eindhoven. Hij deed zijn vervolgopleiding tot gastro-intestinaal chirurg in Leiden. Zijn chirurgische carrière startte in 1998 in het MCL. In 2006 verruilde hij het MCL voor het VUmc. Sinds oktober 2016 is hij werkzaam in het Radboudumc.

Jeroen Meijerink ziet zijn leeropdracht “innovatieve chirurgie” niet alleen binnen nieuwe technologische uitdagingen, maar zoekt ook die innovatie binnen patiëntveiligheid, duurzaamheid en onderwijs. 

Samenvatting lezing
Een operatie afdelig is een complexe omgeving. De laatste jaren is er veel gedaan om de veiligheid te garanderen. Dit is terug te zien in de claims die bij MediRisk binnen komen. Om de veiligheid verder te vergroten is een mindshift nodig in het veiligheidsdenken. De belangrijkste uitdaging is om zicht te krijgen op aanpassingen die zorgverleners dagelijks doen. Leren begrijpen waarom het meestal goed gaat in een complexe omgeving als een operatieafdeling. Als dat lukt is leren van de dagelijkse praktijk een goudmijn!

Miriam Kroeze is werkzaam als senior adviseur medisch risicomanagement bij MediRisk. Dit is een onderlinge aansprakelijkheidsverzekeraar van ziekenhuizen, zonder winstoogmerk. Zij heeft samen met haar collega Patrica Wimmer vanaf 2018 vertegenwoodigers van dertig ziekenhuizen getraind in het Safety-II denken. Zij was eerder projectleider in het VMS Veiligheidsprogramma waarin zij met haar team in vijf jaar alle ziekenhuizen in Nederland wist te trainen op het gebied van een veiligheidsstrategie, VIM, PRI en risicomanagement. Door deze ervaring heeft zij een unieke combinatie van kennis en ervaring van de dagelijkse praktijk in het ziekenhuis en kennis over het oude en nieuwe veiligheidsdenken.

Samenvatting lezing 
De presentatie zal meer informatie geven over de opleiding tot physician assistant (PA) aan de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen.

Ik ga proberen antwoord te geven op de meest voorkomende vragen, namelijk:

• Waarom een PA?
• Wat doet een PA?
• Wat zijn de voordelen voor patiënt en de zorg?
• Wat is het verschil tussen een PA en verpleegkundig specialist(VS)?

Tijdens de presentatie zal aan bod komen wat een PA bij de orthopedie zoal kan betekenen.

In 2009 ben ik gestart in de gezondheidszorg met de opleiding HBO-VT, dit staat voor HBO- verpleegkunde in combinatie met de opleiding tot operatieassistent. Het duale gedeelte heb ik gedaan in het SJG Weert. Na de opleiding heb ik hier nog een jaar gewerkt, waarna ik ben overgestapt naar het Orbis MC. Hier ben ik specialisme oudste van de orthopedie en de kaakchirurgie geweest. Mijn hart lag en ligt bij de orthopedie. Hier wou ik nog veel meer van weten en in betekenen. Ik heb gesolliciteerd voor physician assistant orthopedie en mocht aan de opleiding starten in 2018.

Urgert & Van Deudekom

Rob Urgert en Joep van Deudekom hebben als duo veel ervaring opgedaan bij hun populairwetenschappelijke tv-programma’s als Onder de tram, Tussen de Oren en hun nieuwe programma Het Instituut. Ook maakten zij furore op zaterdagavond met De Kwis, het satirische weekoverzicht op Nederland 1 dat genomineerd werd voor een Nipkow-schijf. Samen schreven Urgert & Van Deudekom Hoe word ik succesvoller dan mijn collega’s? en een boek over de wetenschap achter de voetbalsport